آرشیو چهار‌شنبه ۴ دی ۱۳۸۷، شماره ۱۶۹۸
ورزش
۲۴
یادداشت شفاهی

اراده و اجماعی برای خصوصی شدن وجود ندارد

دکتر علیرضا الهی

سرمایه گذاری در بخش خصوصی فوتبال، ریسک بالایی دارد و سرمایه گذاران ترجیح می دهند پول خود را در بانک بگذارند تا اینکه برای فوتبال هزینه کنند.

در سرمایه گذاری اصلی، بازگشت سرمایه وجود دارد، ما هنوز در صنعت فوتبال خوب پیشرفت نکرده ایم و هیچ اراده و اجماعی برای خصوصی سازی وجود ندارد. خصوصی سازی امروزه یک هدف شده اما نباید هدف باشد. خصوصی سازی یک روش است برای افزایش بهره وری، اگر به آن به عنوان یک هدف نگاه کنیم باید دوباره به دولتی سازی مجدد برسیم.

مشکل حق پخش به ماهیت صدا و سیما بر می گردد. اصل 44 قانون اساسی، صدا و سیما را دولتی دانسته اما در اصول دیگر جزو اختیارات مقام معظم رهبری است و این خود جای بحث دارد که صدا و سیما دولتی است یا حکومتی. از طرف دیگر باشگاه های ما هم دولتی هستند و صدا و سیما معتقد است که پرداختن حق پخش از این جیب به آن جیب دادن است و تا باشگاه های ما خصوصی نشوند، نمی توانند به خوبی از حق خود دفاع کنند و متاسفانه از سوی باشگاه ها برخی محافظه کاری ها هم وجود دارد. عدم پیگیری حق پخش، دلایل دیگری هم دارد؛ شامل: نداشتن اتحادیه های صنفی، پایین بودن سرانه که در نتیجه نمی توانیم قیمت گذاری مناسبی داشته باشیم و سیاستگذاری نادرست سرمایه گذاری باشگاهی.

متاسفانه مدیران ما مدیران هزینه ای شده اند، یعنی فقط هزینه می کنند و درآمدزایی ندارند. البته این موضوع به شخص مدیر برنمی گردد و به دلیل سایر شرایط است.

متاسفانه حق پخش تلویزیونی یکی از ارزان فروشی های اخیر فوتبال است، صدا و سیما در حالی شش میلیارد برای تبلیغات کنار زمین پرداخت می کند که این مساله هیچ موضوعیتی به صدا و سیما ندارد. از سوی دaیگر اگر چهار میلیارد حق پخش را بر 20 تقسیم کنیم به هر باشگاه 200 میلیون تومان می رسد که این مبلغ برای یکی، دو بازیکن بیشتر کفایت نمی کند. نکته جالب دیگر این است که در مراسم فروش حق پخش، فروشنده اصلی یعنی فدراسیون فوتبال وجود نداشت.

باید مدیرانی در ورزش به کار گرفته شوند که تفکر تجاری و ورزشی دارند. در حال حاضر چون باشگاه های ما دولتی هستند به جای انتخاب توسط هیات مدیره، توسط سیستم بالاسری انتخاب می شوند و به دلیل برخی وابستگی های دولتی، سیاسی، از حقوق مشروع خود گذشته اند.