نشر ثالث

امبرتو اکو در این کتاب می کوشد تا با طرح مباحثی تازه در حوزه نشانه شناسی درک صحیحی از مسائل مربوط به انواع نشانه شناسی و بازشناسی نشانه ها ارائه دهد.

کتاب نشانه شناسی برگرفته بخشی از کتاب قبلی امبرتواکو با عنوان «نظریه شناسی» است. اثری که امروزه به نظر می رسد در سایه برخی نوشته های این نویسنده مانند «نقش خواننده»، «نشانه شناسی و فلسفه زبان» و محدودیت های تفسیر اندکی کهنه شده باشد.

اکو درمقدمه کتاب به نقد نظریه های زبانشناسان درباره «نمادها»، «شمایل ها»و «نمایه ها» پرداخته و صورت بندی مجددی از آنها ارائه کرده است و معتقد است که در نشانه شناسی نه از نشانه ها بلکه از نقش نشانه ای باید سخن به میان آورد. به گفته او نقش نشانه ای رابطه ای است قراردادی که میان بیان و محتوا برقرار می شود. دراین میان، محتوا خود ساخته و پرداخته فرهنگی مشخص است.

وی سپس بخش دوم کتاب را به نقد «شمایل گرایی» اختصاص داده و از موضوعاتی چون «شمایل گرایی و مشابهت»، «شمایل گرایی و قیاس»، «مشابهت بین بیان و محتوا» و «پدیدهای شبه شمایلی» سخن گفته است.

در بخش سوم کتاب با عنوان «گونه شناسی شیوه های تولید نشانه» به طبقه بندی شیوه های تولید و تفسیر نشانه ها پرداخته است.