هنوز چند روزی بیش، از آغاز جنگ نگذشته بود که اوضاع نابسامان جبهه ها، سبب شد تا رهبر معظم انقلاب با حضور رزمی و فیزیکی خود،بر اعتماد روانی و طمانینه رزمندگان بیفزاید، شور و اشتیاق آنان را مضاعف نموده و رغبت به جهاد و شهادت را زنده تر سازد. انگیزه اولین حضور آن بود که:

در اوایل جنگ چون احساس کردم که نیروهای نظامی ما بسیار کم و ضعیف هستند. برای این که بتوانیم همان هایی را که هستند، روحیه ای بدهیم و افرادی دیگر از مردم را دعوت کنیم که به آنها کمک کنند، من از امام اجازه گرفتم و به جبهه رفتم. حدود یک هفته ای از جنگ می گذشت که من به اهواز رفتم چون دشمن نزدیک اهواز بود. من سال 59 را تا آخر و یکی دو ماه از سال 60 را درجبهه بودم. درمنطقه اهواز و دزفول و حول و حوش میدان جنگ و مختصری هم درغرب بودم.

مقام معظم رهبری، داستان اجازه امام به ایشان را اینگونه نقل می کنند:

با دغدغه ای کامل خدمت امام رفتم... همیشه امام به ما می گفتند که خودتان را حفظ کنید و از خودتان مراقبت نمایید... من به امام گفتم خواهش می کنم اجازه بدهید من به اهواز یا دزفول بروم.شاید کاری بتوانم بکنم. بلافاصله گفتند که شما بروید. من به قدری خوشحال شدم که گویی بال در آوردم. مرحوم چمران درآنجا نشسته بود. گفت: پس به من هم اجازه بدهید تا به جبهه بروم. ایشان گفتند شما هم بروید...

عصر همان روز به همراه شهید چمران با هواپیما به اهواز رفتیم.