مکاشفه از جمله مبادی عرفان است که همواره مورد توجه قرار گرفته، چرا که اساسا کشف حقیقت و پرده برداشتن از امور غیبی همواره مورد توجه همگان بوده است. مباحثی که پیرامون مکاشفه مطرح می شود از دو منظر و دو حوزه قابل بررسی است. حوزه درونی یعنی وقتی خود عارفان -که به گونه ای اختصاصی دارای چنین مکاشفاتی هستند - از آن صحبت می کنند و حوزه بیرونی یعنی وقتی غیر عارفان پیرامون آن به گفتگو می پردازند.

از منظر درونی، عرفا همواره ادعا می کنند که چنین تجاربی معرفت بخش و یقینی است یعنی کسانی که چنین تجربه ای داشته اند، همگی قائلند که به حقیقت رسیده اند. عرفا نه تنها چنین مکاشفاتی را معرفت بخش می دانند بلکه اساسا معرفت و علم حقیقی را علم کشفی می دانند نه علوم اکتسابی.