وقتی وارد خانه شاهین فرهت می شوم، پاسخ برخی سوالاتم را پیدا می کنم. این ناهمگونی ظاهری میان عناوین سمفونی های شاهین فرهت (دماوند، تهران، امام علی (ع)، شهید، ابوعلی سینا و...) یک نکته مشترک قوی دارد و آن هویت ایرانی است که همبستگی و انسجام خاصی بین آثارش ایجاد کرده است. خانه ای در فرمانیه که قبل از ورود، منتظری مظاهر مدرنیته و غرب گرایی را در آن ببینی؛ اما برخلاف تصور، آنجا همه چیز رنگ و بوی فرهنگ اصیل ایرانی دارد چیدمان عکس ها روی میزی که خاطرات فرهت را زنده می کند، ظروفی که قدمتش به دوره ناصرالدین شاه برمی گردد و باغچه ای که پنجره اتاق به رویش باز می شود. آری اینجا خانه مردی است که دغدغه فرهنگ