طبیعت، جانمایه و اساس انکارناپذیر شعر نیماست که وی آن را با ذات شعر خویش یگانه نموده و این یگانگی، ابعاد و جنبه های مختلف هنر او را در برگرفته است. نیما هیچ گاه فارغ از طبیعت نیست و آن را با همه اجزا و جنبه های شعر خود درآمیخته است. گفته اند: شاعر می تواند از طبیعت نکته ها بیاموزد. طبیعت افشاگر است... اندوه و شادی در چهره طبیعت پنهان نمی ماند. (اشکوری 60:1355)

و نیما شاعری است که از طبیعت بسیار آموخته و تاثیرات مختلفی از آن پذیرفته است. مهم ترین آموزه طبیعت برای نیما، حرکت در مسیر تازگی و نوآوری است. نیما یوشیج انگیزه تحول خود را در شعر،