اکنون گوئیم که تابش نور عقل فعال که بر نفس انسانی افتد تا او را مدرک همی گرداند و به واسطه او صورت معقولات را ادراک همی کند، چون مثال تابش نور آفتاب است [که بصر را مدرک همی گرداند، تا به واسطه او] محسوسات جسمانی را ابصار همی کند، هم چنانکه بصر مدرک به قوت است و به واسطه نور آفتاب به فعل همی آید، نفس ناطقه انسانی عاقل به قوت است و به واسطه عقل فعال و تابش نور او به فعل می آید. عقل فعال و دیگر عقول به افاضت این نور بخیل نیستند و افاضت این نور بر موجودات [هر دو عالم مر آنان را ذاتی است، و این نور بر سبیل کلی بر همه] موجودات عالم روحانی و جسمانی بگسترانیده اند. اما قصوری که هست از قابلان و مستعدان است و قصور ایشان نیز به سبب ترکیبات این عالم کون و فساد است.

مجموعه مصنفات شیخ اشراق - سهروردی