هفته ی پیش، از ضرورت اعراب گذاری سخن گفتیم و گفتیم در الفبایی که برای همه ی صداها حروف به اندازه ی کافی وجود ندارد اعراب گذاری وسیله ای ست برای هر چه بهتر خواندن و هر چه درست تر خواندن متن. اعراب گذاری، در ادامه ی نقشی که حروف آوایی به عهده دارند، به حروف صامت جان می دهد و به زبان نوشتار زندگی می بخشد. حروف آوایی و حرکت ها پیونددهنده ی حروف صامت و به ثمر رساننده ی همخوانی صورت نوشتارند با زبان گفتار. صورت نوشتار بدون حروف آوایی فقط نقش بی جانی ست بر کاغذ. حروف آوایی به این نقش بی جان و گنگ زبان می دهند و اعراب گذاری این زبان را البته رساتر خواهد کرد.