روز پنج شنبه هشتم مهر ماه، به همت «جامعه المصطفی العالمیه» مراسم نکوداشت حضرت آیت الله موسوی لاری در شهر مقدس قم برگزار گردید. به بهانه این اقدام شایسته، برخود وظیفه دانستم تا نکاتی پیرامون این شخصیت فرهیخته و کار بزرگی که ایشان انجام می دهد، اشاره ای هر چند قاصر داشته باشم.

اینجانب در سال 1387 برای اولین بار، توفیق آشنایی و دیدار با حضرت ایشان پیدا کردم. هر چند فرصت دیدار کوتاه بود، ولیکن عظمت وجودی وی را می توانستید به راحتی پی ببرید. چون این عظمت وجودی، بیانگر عظمت کاری بود که انجام می داد.

او با درک نیاز جهان معاصر به معارف اسلام، به «تنهایی» وارد این عرصه تامین نیاز گردیده بود. با حداقل امکانات، اما با قدرت ایمان، علم، تفکر و خلوص، این رسالت بزرگ را بر دوش داشت. هیچ نگران ساختار، بودجه، تشکیلات و منابع نبود، چون خداوند او را کمک می کرد. راهی را در پیش گرفته بود که نصرت الهی در آن قطعی بود.

او آموزه های اسلامی برگزیده را به کمک افراد مشهوری چون پروفسور الگار به 17 زبان دنیا ترجمه و به اقصی نقاط جهان، از اروپا تا آفریقا و از آسیای میانه تا آسیای شرق دور ارسال می داشت. این همت و ابتکار را می توان الگوی برگرفته از کار انبیاء مثال زد.

ارتباطات جهانی که با مخاطبینش برقرار ساخته بود، ارتباطاتی از جنس آگاهی، معنویت و خلوص بود. در نتیجه پایدار می ماند. هر ارتباطی با هر فردی در هر نقطه ای از جهان برای او و مخاطبش، نشانی از برافراشتن پرچم اسلام به شمار می رفت. او این اقدام بزرگ را در خانه محقرش با حداقل امکانات که باور کردنی نیست انجام می داد. این خانه محقر اما پر فروغ، گمنام و ناشناخته در قم و ایران، شناخته شده در اقصی نقاط جهان است.

خداوند او را طول عمر و سلامتی دهد تا همچنان بتواند معارف اسلام شیعی را به همه شیفتگان و تشنگان این معارف به جای جای جهان برساند.