در اردوگاه قلندیه در نزدیکی بیت المقدس شرقی که پناهندگان فلسطینی در آن اسکان دارند، مجموعه ای از فعالان جوان مشغول ساخت ده ها کلید چوبی هستند. روی هر یک از این کلید ها نام روستایی یا شهری که فلسطینی ها از آنجا آواره شده اند نقش می شود. هدف از این کار، حمل آنها در تظاهرات و ارایه سمبولیک آن به عنوان نشانه ای بر حق بازگشت فلسطینی هاست. رائد حمدان یکی از کسانی که نقش راهنما را در این کار برای سایرین بازی می کند و در همین اردوگاه زندگی می کند، می گوید: کلید یک شاهد زنده بر حق بازگشت فلسطینی هاست و می خواهد، بگوید آنها هنوز کلید خانه های شان را در دست دارند. این کلیدها شکل سلاح دارند تا به گفته او «فراموش نکنند راه رسیدن به روستاها و خانه های شان همان مقاومت است.» منیر یعقوب (17 ساله) یکی از جوانانی که در حال نوشتن نام روستای برفیلیا از استان اللد روی یکی از کلید هاست، می گوید: ما از کوچک و بزرگ هرگز مصیبتی را که بر سرمان آمده فراموش نمی کنیم. این مصیبت را نسل به نسل منتقل می کنیم تا روزی به خانه خود بازگردیم. وی در ادامه صحبت هایش می گوید: اگر فراموش کنیم همه چیز را از دست خواهیم داد. صدیقه رشام (20ساله) از روستای دنیان در رمله است که می گوید: کلید، ما را به یاد سرزمین مان می اندازد. سرزمینی که یهودیان آن را دزدیده اند و اجدادمان از زندگی و کارشان در مزرعه، برایمان از آنجا گفته اند. من براساس گفته های آنها حتی شکل خانه خودمان و درهای آن را در ذهنم مجسم می کنم. او می گوید: هیچ چیز سخت تر از این نیست که انسان دور از خانه اش در یک اردوگاه پرجمعیت زندگی کند و حال آنکه ببیند اشغالگران در روستا و خانه او ساکن هستند. در سمت دیگر این اردوگاه حاج شاهر اسماعیل (71ساله) نشسته است و شعرهایی را می خواند که سال ها پیش سروده و اکنون آنها را مرور می کند:

مرا از کشورم بدون هیچ دلیلی یا گناهی آواره کردند

گفتند: برو و برنگرد...

خانه ات دیگر خراب شده است.

گفتم: کلیدش با من است، اینکه دیگر کاری ندارد.

آن را با قلبم محافظت می کنم.

بازگشت نزدیک خواهد بود.

منبع: الجزیره