لوسین دوروبامپر، شخصیت محوری آرزوهای بربادرفته بالزاک را می توان مدل تیپیک مواجهه تجربه جوانی و اشتیاق برای نویسنده شدن دانست. شاید تامل دوباره در احوال او، ما را با لوسین های زمانه بیشتر آشنا کند. لوکاچ او را بهترین نمونه از شخصیت ژانری خاص در ادبیات قرن نوزدهم می دانست که از آن با عنوان «رمان آرمان زدایی» یاد می کرد. لئوبرسانی، از جنبه ای دیگر، مشخصه لوسین را با تعبیر «شخصیت متلاشی» برجسته می کند.

در عرصه داستان نویسی مدرن چگونه می توان اشتیاق را به مهارت بدل کرد. لوسین، جوانی شهرستانی است که به پاریس پناه می آورد تا در کلانشهر پسا انقلابی قرن نوزدهم، استعدادهایش را بروز بدهد و نبوغش را آشکار کند.