شاید در بین نظریه های اخلاقی هیچ کدام به پیچیدگی و گستردگی اخلاق فضیلت نباشد. اخلاق فضیلت نظریه ای هنجاری است که برخلاف دو نظریه سودگروی و وظیفه گروی بر فضایل و منش اخلاقی فاعل تاکید دارد تا بر نتایج فعل یا وظایف و قواعد اخلاقی.

این نظریه که قدمت آن به لحاظ نظری به ارسطو باز می گردد و به لحاظ عملی به سقراط، در قرن بیستم با مقاله «فلسفه اخلاق مدرن» آنسکوم مورد توجه مجدد قرار گرفت. ناکارآمدی نظریه های اخلاقی رایج و جذابیت بحث از منش و فضایل اخلاقی، انگیزه و تعلیم و تربیت، از جمله عوامل گرایش به «اخلاق فضیلت» بود.

این نظریه که امروزه از مهم ترین نظریه های اخلاقی است، انتظار می رود در آینده بتواند در حوزه های گوناگون بویژه در حوزه اخلاق کاربردی تاثیرات بسیار مثبتی داشته و به دلیل مولفه های بسیار ارزشمندی که دارد در برقراری صلح و ایجاد یک زندگی اخلاقی، مفید و کارآمد باشد.

مولف کتاب «اخلاق فضیلت»، این نظریه را با رویکرد دینی و نقد رویکرد سکولار مورد بررسی قرار داده و کوشیده است تا در فصول پنجگانه این کتاب با عنوان «تصویر اخلاق فضیلت»، «تبیین اخلاق فضیلت»، «تحلیل فضیلت»، «تفسیر سعادت» و «نقد اخلاق فضیلت»، با توجه به مبانی گوناگون این دو رویکرد به تحلیل مهم ترین مباحث این نظریه بپردازد.