150سال گذشته بود که تهرانی ها برای اولین بار با دوئل آشنا شدند. ماجرا از این قرار بود که دو تبعه اتریشی مقیم دارالخلافه به نام های «بارون ودول» و «باورن کلیش» به دلیل فحاشی نسبت به هم، قرار دوئل را در اراضی شمال تهران قدیم در منطقه ای به نام جلالیه گذاشتند که همراه آنها دو نفر طبیب و پنج نفر شاهد فرنگی بودند. وقتی خبر این مراسم به گوش مختارالسلطنه وزیر نظمیه رسید، وی عباسقلی خان میرپنجه کدخدای دولت را مامور کرد که جلوی این حرکت را بگیرد. عباسقلی خان پنج دقیقه قبل از شروع دوئل خود را به محل رساند و پیغام وزارت نظمیه را برای آنها با صدای رسا خواند. «بنده از طرف وزارت نظمیه مامورم که شما را از این حرکت ممنوع دارم یا باید از خاک ایران خارج شده این عمل را انجام دهید، یا به سفارت متبوعه خودتان اطلاع دهید تا رسما به وزارت خارجه دولت علیه اطلاع بدهند زیرا که این عمل در تهران و ایران معمول نیست.» فرنگی ها نتوانستند از این امر سرپیچی کنند و عباسقلی خان به همراه شارژ دامز فرانسوی میانجی آن دو بارون شدند و آنها را صلح دادند و بارون ها تیرهای تپانچه را به هوا خالی کردند و قضیه به خوشی فیصله یافت و تهرانی ها هیچ گاه مراسم دوئل در شهرشان ندیدند.