آنقدر عرق ریخته ایم که آب پز شده ایم. در این وانفسای ترافیک، اگر فرهنگ و نمایشگاه کتاب را ببوسیم و بگذاریم کنار، کار بزرگی نکرده ایم، حق مان است همین جا عقب گرد کنیم و بخزیم دنبال کارمان، ولی وقتی ترافیک اینقدر کور می شود که نه راه پس می ماند و نه راه پیش، چاره یی نیست به جز اینکه صبر کنیم تا گره کور باز شود.

در خیابان های اطراف مصلای بزرگ تهران، گوش تا گوش، ماشین چیده شده، آنقدر که دیگر جای تنفس برای روندگان نیست. پارکینگ هایی که در اطراف این مجموعه تدارک دیده اند، یا جا ندارند یا به اندازه یی دورند که رسیدن از آنها به نمایشگاه، حداقل سه ربع ساعت، پیاده روی می طلبد.