1- حرف های علی دایی بعد از پیروزی تیمش بر پرسپولیس آنقدر عجیب و غریب بود که هنوز هم درک و هضم آن، کار ساده یی نیست. دلیل این ادعا این نیست که علی دایی پرسپولیسی بوده و رفتارش در مقابله با این تیم باید متفاوت تر از دیگران باشد. بحث، کلی تر از این حرف هاست.

2- علی دایی می گوید «خدا به من عزت داد تا بالاتر از پرسپولیس قرار بگیرم.» ذهن شنونده ناخواسته دچار این پرسش می شود که مگر چهاردهم شدن در میان 18تیم هم به کمک خداوند و کلمات قلنبه یی مثل عزت نیاز دارد؟ مثلااگر خدا به آقای گل جهان عزت نداده بود، او الان کجای جدول می ایستاد؟ اگر بالاتر از پرسپولیس بودن نشانه عزت و اقتدار است که الان 14 تیم یعنی تقریبا 78 درصد تیم های لیگ برتر صاحب این عزت و افتخار هستند. پس دیگر چه نیازی است به خوشحالی کردن و سر به آسمان ساییدن؟!

3- جناب شهریار: اینکه تیم شما امروز در رتبه چهاردهم لیگ و بالاتر از پرسپولیس ایستاده، نشانه «ذلت» پرسپولیس است نه نشانه «عزت» شما. بحث رقابت در رتبه های 14 و 15 که بحث «بالاو بالاتر» نیست. بحث «پایین و پایین تر» است.

4- اصلااگر وقت شریف تان اجازه می دهد، به یک سوال مهم تر جواب بدهید: یک برد فوتبالی چه ربطی به واژه هایی مثل «عزت» و «تقدیر» و «اقتدار» دارد؟ بد نیست سری به فرهنگ فارسی بزنید و معانی این واژه ها را یک بار دیگر مرور کنید که وقتی می گویید «تقدیر خداوند این بود که تیم راه آهن مقابل پرسپولیس اقتدار خود را به دست آورد» مغز شنونده تان کهیر نزند.

5- اگر هزار بار دیگر هم پرسپولیس را ببرید و هزار بار غلیظ تر شادی کنید، هیچ ایرادی بر شما وارد نیست که این شادی ها طبیعت فوتبال حرفه یی است. اما بحث «عزت» و «اقتدار» و... بحث دیگری است. لطفا اتفاقات زمینی را با واژه های فرازمینی تعبیر نکنید که ما از این گونه تعابیر کم لطمه ندیده ایم.

روزنامه نگار