بی شک نویسنده، برای نوشتن، تمام حواس پنجگانه را به کار می گیرد اما گاه به اقتضای ساختار و محیط قصه یک یا دو حس بر حواس دیگر غالب می شود. در «تالار آیینه» امیرحسن چهل تن، این حس غالب، حس شنیداری است. گرچه چهل تن در این رمان، دیگر حواس، از جمله حس دیداری را نیز در ارایه تصویرهای تکه و پاره از صحنه های یک رخداد تاریخی با چیره دستی به کار بسته اما حس غالب در این رمان، حس شنیداری است. چهل تن، خود می گوید: «جایی خوانده ام یا شاید از کسی شنیده ام که نویسنده ها دو جور هستند یا چشمی هستند یا گوشی. اگر این حرف درست باشد، احتمالامن از نویسنده های گوشی هستم.» این گفته چهل تن، در «تالار آیینه» مصداقی تماما