- صبر، ملکه قوت و صلابت نفس است که درنتیجه آن، نفس در برابر ناملایمات متاثر نمی شود و در برابر هوس ها تسلیم نمی گردد و اقدام به مقتضای عقل و مطلوب شرع برایش آسان می شود و نیز نگاه داشتن نفس از اضطراب قلب و شکایت زبان و حرکات ناشایسته اعضاء هنگام مصائب و ممانعت آن از وقوع در گناه و همچنین واداشتنش بر اطاعت و انقیاد برای شخص صابر،آسان می شود. - انسان عاقل،آگاه و باتجربه، قبل از هرکاری در همه جوانب آن ازقبیل: مقدمات، شرایط، موانع، ملازمات، پیامدها و آثار آن کار،کاملا می اندیشد تا اینکه از غرض و هدف خود آگاه شود و به دلیل کوتاهی، دچار ضرر و پشیمانی نگردد. نتیجه این اندیشیدن، این است که اگر زمان کار فرا نرسیده باشد، در آن شتاب نمی کند و اگر زمان فرا رسیده باشد و احتمال از دست رفتن فرصت باشد، در آن شتاب می نماید. ممارست بر این عمل، موجب حصول ملکه نیکویی درانسان می شود که در نتیجه آن، وی را عاقل و حکیم و دوراندیش و با تدبیر می نامند که یکی از کامل ترین مراتب انسانیت است. - اینکه انسان پس از هرگناهی، برای پوشاندن و پاک کردن نفس از پلیدی حاصل از آن گناه، عمل نیکی انجام دهد، نشان دهنده یک حالت بیداری و صلاح در نفس است. این حالت، مانع گرفتارشدن نفس به غفلت و قساوت می شود. مواظبت بر این نظافت و پاکی، ملکه مراقبت و تزکیه نفس را در انسان پدید می آورد که از برترین ملکات است.