شاید بتوان گفت شلمچه معروفترین نام در بین مناطق جنگی در ذهن ایرانیان باشد. در طول هشت سال دفاع مقدس ایرانیان بارها این نام را در میان اخبار مربوط به جنگ شنیده اند. شلمچه روستا و منطقه ای مرزی در شمال غربی و مرز میان ایران و عراق و نزدیکترین نقطه مرزی به شهر بصره در کشور عراق است.در حال حاضر میان خرمشهر و شلمچه شهر تازه ای به نام مقاومت و روستایی به نام پل نو قرار گرفته است. شلمچه از شمال به حسینیه از جنوب به اروندرود، از سوی خاور به خرمشهر و از سوی باختر به خط مرزی ایران - عراق محدود می شود.

حال آنکه در آن سوی مرز در خاک عراق نیز نام منطقه ای به نام شلمچه وجود دارد. شلمچه آب وهوایی گرمسیری دارد. حداقل دمای هوای آن در زمستان به صفر درجه سانتیگراد می رسد و دمای آن در تابستان از مرز 55 درجه سانتیگراد تجاوز می کند. در شلمچه برجستگی های طبیعی نمی بینید.به دلیل پوشیده شدن منطقه از خاک رس به هنگام بارندگی، تردد روی این زمین فقط با اتکا به جاده، میسر است. به دلیل اتصال ضلع جنوبی شلمچه با اروند رود، باتلاق ها و آبگرفتگی های متعددی ایجاد شده است و روییدنی هایی نظیر چولان و بردی در کنار آبگرفتگی ها بسیار به چشم می خورد.شلمچه، نخلستان هم دارد. این نخلستان در ضلع جنوبی آن و در حاشیه اروند رود واقع است. کمی بالاتر و به موازات خط سبز نخلستان، جاده ای آسفالته نظرها را به خود جلب می کند. جاده ای شرقی- غربی که شرق آن به شهر خرمشهر منتهی می شود و غرب آن در خاک عراق ادامه می یابد.رودخانه اروند که تمام ضلع جنوبی شلمچه را پوشانده است، رودخانه ای است وحشی و ناآرام. دارای بستری گلی و رسوبی است که عمق آن بین 5 تا 20 متر متغیر است. کانال پرورش ماهی، کانال زوجی، نهر جاسم، نهر و شهرک دوئیجی در شلمچه عراق قرار دارد. روستاییان به کار کشاورزی و دامداری مشغول بودند. درصد قابل توجهی از اراضی کشاورزی خرمشهر در منطقه شلمچه قرار داشت.. در عملیات بیت المقدس هر چند که خرمشهر بار دیگر به آغوش وطن بازگشت اما شلمچه همچنان در دست ارتش عراق بود. شلمچه در عملیات کربلای 5 در دی​ماه 65 به آغوش وطن بازگشت.