خانمی همان طور که با دقت و ظرافت گلبرگ های پرپر را روی سنگ مزار پدرش می چید، در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود، با لحنی گلایه آمیز زیر لب گفت: - خدا رحمتت کند آقاجون! آخر این چه اسمی بود که برایم انتخاب کردی؟ عمو را ببینید. دخترش همسن وسال من است و اسم زیبایی برایش انتخاب شده است. اما من 45 سال است از اسم عجیب و غیر معمولی که برایم گذاشتید، سرخورده و شرمسارم...

این خانم با این که سال های زیادی از مرگ پدرش می گذشت، هنوز نمی توانست او را به خاطر این انتخاب ببخشد و در عمق وجودش نسبت به وی احساس کدورت و نارضایتی می کرد. سنگینی این احساس تلخ در کنار موقعیت مالی شوهرش بیشتر شده بود و زن میانسال فکر می کرد نام شناسنامه ای اش ناگفته های پنهان گذشته را برملامی سازد و پرده از حقیقت زندگی ساده و فقیرانه پدرش برمی دارد.