از دیرباز خون در حیات انسان نقش رمزآلود، اسرار آمیز و حتی جادوگرانه داشته است؛ مهم ترین علت آن مشاهده مرگ مجروحین حوادث، جنگ ها و نبردهای ناشی از دست رفتن خون بوده است. چنین تصوری معانی متفاوتی را در طول تاریخ به خون نسبت داده است. به گونه ای که مصریان باستان حمام با خون را موجب بازگشت نیرو، قدرت جوانی و رفع خستگی می دانستند. در روم باستان خوردن خون گلادیاتورهای شکست خورده توسط همرزمان فاتح خود برای انتقال نیرو و توان فرد شکست خورده به شخص غالب و نوشیدن خون اسب برای افزایش توان و قدرت در میان مغولان نشان از درک انسان از خون به عنوان عامل حیات، شجاعت، سلامتی و جوانی بوده است.