در سه دهه اخیر در فضای فکری عمومی ایران چند جریان فکری لیبرال بارزتر بودند. در دهه1370 تمرکز زیادی بر اندیشه های پوپر به خصوص مضامین کتاب «جامعه باز و دشمنانش» شد. پس از او در فضای فکری لیبرال ها اندیشه هایک نمود زیادی پیدا کرد. از بسیاری متفکران لیبرال دیگر همچون آیزایا برلین هم ترجمه هایی چاپ شد که مهم بودند. اما تاثیر پوپر و هایک بیش از بقیه بود زیرا هر دو به واسطه یک جریان فکری مطرح می شدند. پوپر به واسطه روشنفکری دینی به خصوص دکتر سروش اهمیت خاصی در مفهوم پردازی دموکراسی و «دموکراسی دینی» پیدا کرد. اما رفته رفته به هایک توجه بیشتری شد که بیشتر مورد رجوع لیبرال های اقتصادی بود. در محافل