مفهوم عام حقوقی کاپیتولاسیون عبارت از نظام قضاوت کنسولی و برخی تضمینات، امتیازات و مصونیت های قضایی است که به موجب تصمیمات یک جانبه یا اسناد قضایی دیگر به دول مسیحی در سرزمین های غیرمسیحی داده می شد. در ممالک و سرزمین های مزبور به طور کلی اتباع بیگانه، گاهی بدون رعایت اصل متقابل، از حدود صلاحیت مقامات قضایی محلی خارج بوده و تابع صلاحیت مقامات و به ویژه ماموران کنسولی و سیاسی دولت متبوعه خود محسوب می شدند و دعاوی، شکایات و محاکمات مربوط به امور جزایی آنان به وسیله کنسول یا نماینده دولت متبوع آنان حل و فصل می شد.