شخصیتی خودبیمارانگار، پر از خاطره های دوران کودکی، هنردوست، دلمشغول روابط با زن ها، دائم در حال نق زدن و شکوه کردن، به شکلی ابسورد، پر از اندیشه های فلسفی و... اینها بخشی از پرسونایی هستند که وودی آلن در بهترین فیلم هایش به نمایش گذاشته است. مانند چاپلین که پرسونای ولگرد را در بیشتر فیلم هایش به نمایش گذاشت. او از سویی شباهت هایی با «کمدی شخصیت یا دلقک» دارد: برای نمونه او شخصیتی محوری در فیلم هایش است. اما به طور کلی و با توجه به کلیت آثارش، تفاوت هایی نیز با این نوع دارد. مثلااو چندان تمایلی برای کمدی جسمی یا فیزیکی ندارد. یا اینکه برخلاف جیم کری میراث دار برحق جری لوییس، ظاهر خنده دارش یا