خرداد سال 1391 کوهنوردی ایران شاهد خبری بزرگ و شادی آور بود. پروانه کاظمی بانوی هیمالیانورد ایرانی توانست اورست و لوتسه اولین و چهارمین قلل بلند جهان را در فاصله ای کوتاه از یکدیگر صعود کند. این کار نه تنها در میان کوهنوردان ایرانی که برای نخستین بار در جهان بود که یک زن می توانست آن دو قله دشوار را به صورت متوالی و بدون بازگشت به کمپ اصلی صعود کند. خبر این صعود کوتاه بود و در ساعتی با هزاران پیامک به همه جا منتشر شد و البته همراه بود با جمله ای کوتاه و قاطع که پروانه از سر قله با تلفن ماهواره ای خود به همسرش در ایران گفته بود. خبری که اشک را بر چشمان بسیاری از کوهنوردان مستقل ایرانی جاری کرد: «تقدیم به لیلااسفندیاری که همیشه اولین بود!»