وقتی سن و سالی نداشتم و به خانه پدربزرگ می رفتم همه چیز آن با زندگی امروزی فرق داشت؛ آینه قدیمی، اتوی زغالی، رادیوی ترانزیستوری، گلاب پاش، ظروف بلوری، شمعدان، صندلی های لهستانی و حتی چرخ خیاطی پدالی. همه چیز آن خانه متعلق به گذشته بود. این وسایل که در زمان خودشان غوغایی به پا می کردند، امروز دیگر جای خود را به تکنولوژی های نو داده اند و تنها بخشی از آنها به عنوان دکور در گوشه ای از خانه جا خوش کرده اند.

با این حال وسایل آنتیک و قدیمی جادوی خاص خود را دارند و محال است آنها را ببینی و دلباخته شان نشوی. کمتر کسی را می توان یافت که سن و سالی از او گذشته باشد و با دیدن لاله ها و تنگ های آبی