بحث آسیب شناسی تبلیغ را در دو فضا باید بررسی کرد: یکی تبلیغ دین به عنوان اقلیت (مثلازمانی که تشیع در اقلیت است و حاکمیت در دستش نیست) و دیگر تبلیغ دین به عنوان اکثریت (مثلازمانی که شیعیان اکثریت جامعه را تشکیل می دهند و حتی حاکمیت را از آن خود می کنند.)

هنگامی که گروهی از دینداران جامعه در اقلیت هستند، با یکدیگر روابط بسیار صمیمی دارند. آنها با بزرگان و مبلغان دینی شان نیز روابط خوبی دارند و کمترین حرف و عمل از سوی آنان برایشان تاثیرگذار است ولی وقتی متدینین در جامعه اکثریت می یابند و حاکمیت به دست متدینان می افتد، این شرایط عکس می شود و فضای نقد، جای آن صمیمت را می گیرد. با توجه به شرایط