هنگامی که در مشرق زمین دست به نوشتن رمان می زنیم، همواره این دلهره را داریم که اگر هم رمان ما، خوب از آب درآید و مورد توجه نقادان غربی قرار گیرد، نحوه تشویق غربی ها به گونه یی است که بند دل نویسنده بینوای شرقی را پاره می کند. مثلابه یوسف ادریس، نویسنده واقعگرای مصر، لقب چخوف عرب دادند. غاده سمان را اوریانا فالاچی عرب نامیدند. یا غلامحسین ساعدی، چخوف ایران شد و ده ها نمونه از این دست وجود دارد که داستان نویس شرقی را برای عبور از غول های ادبیات داستانی غرب نومید می کند در این بین نجیب محفوظ به راهی رفته است که فقط رمان و داستان