دانشیار دانشگاه امام صادق (ع)

کوه را خاموش دیدم، سرو را در بادها

اشک و غم آمیخت با هم، در دل فریادها

غصه و درد و غروب عشق در چشمان ما

آه از این نامهربانی، داد از این بیدادها

ما به صبر و خویشتن داری اگر چه شهره ایم

صبر ما لبریز گردیده است زین رخدادها

سال های سال پیمودیم راه آسمان

دست در دست کسی چون بوذر و مقدادها

لحظه ی هجران تو آمیخت با رنجی بزرگ

با کدامین غصه باید ساخت در میعادها

در سکوتی تلخ، در بهتی عمیق و دردناک

دانش آموزان تو هستند با استادها

بار الها مهدوی را با علی (ع) محشور کن

آنکه یاران را دهد در روز حشر امدادها