تبعیض در حوزه ورزش ابعاد گوناگونی دارد و می توان از نگاه های مختلف به آن پرداخت، یکی از این موارد احراز و تصدی پست های مدیریتی است که بیشتر مردگرایانه و به سمت آقایان متمایل است و اگر قرار باشد خانم ها هم پستی داشته باشند به عنوان محور اصلی و رده اول مدیریتی در نظر گرفته نمی شود و به عنوان نایب رئیس و معاون است، مورد دیگر تبعیض در خصوص امکانات و تجهیزات و فضاهایی است که در اختیار ورزشکاران قرار می گیرد و به نظر می رسد سهم آقایان در استفاده از آن بیشتر از خانم ها است که باید در این زمینه به یک توازن و تعادل برسیم، نکته دیگر بودجه هایی است که به بخش های آقایان و خانم ها اختصاص داده می شود که باز هم سهم آقایان بیشتر است هر چند که این در کلام و نوشتار نیست اما در عمل ما این تبعیض را می بینیم. در زمینه ورزش حرفه ای هم شاهد تبعیض هستیم اما این مساله دلایل خاص خودش را دارد که بعضا منطقی هم است، ورزش حرفه ای جایی است که رسانه ها باید به آن بپردازند و از طریق اسپانسرهای مالی بتوانند تبلیغاتش را در کنار آن داشته باشند به همین خاطر رسانه ها در ورزش آقایان براحتی می توانند ورود بکنند، عکس هایی را بزنند و گزارش های کلامی داشته باشند که در ورزش خانم ها نمی تواند باشد و به همین خاطر خانم ها احساس تبعیض می کنند اما باید مسائل شرعی و فرهنگی خودمان را در نظر بگیریم در ضمن شاید درست نباشد از واژه تبعیض استفاده کنیم. باید یک قانونی در حوزه ورزش ایجاد شود که شرکت ها و سرمایه گذاران در حوزه ورزش آقایان مجاب شوند یک بخشی از سرمایه گذاری شان را ببرند در ورزش بانوان یعنی به نوعی شرط ورودشان به ورزش آقایان این باشد که در ورزش بانوان هم سرمایه گذاری کنند، اگر این اتفاق بیفتد مطمئنا آینده ای بسیار درخشان تر را شاهد خواهیم بود. قطعا زنان ما این قابلیت را دارند که در حوزه قهرمانی کار بکنند مشروط بر اینکه ما آن سازوکارهای داخلی مان را به گونه ای تنظیم بکنیم که این عزیزان براحتی بتوانند وارد بشوند و زمینه کار و فعالیت ورزشی شان فراهم بشود.