حسد و حسادت به این معناست که شخصی خواستار برطرف شدن و رفع نعمت نزد دیگری باشد یعنی دلش بخواهد آرزو یا دعا و نفرین کند که نعمتی، ثروتی یا امکاناتی که فرد دیگری دارد از او سلب یا زایل شود؛ یعنی صرف طاقت نداشتن و تحمل نکردن دیدن نعمت و امکانات و دارایی برای دیگران حسد نامیده می شود.

اهمیت و محور اصلی حسادت، آرزو یا تلاش برای از دست رفتن نعمت شخص دیگر است؛ خواه به خودش برسد یا نه و خواه به صلاح دیگری باشد یا خیر. حال اگر بدون آرزوی سلب از دیگران، برای خودش نیز بخواهد، «غبطه» است؛ اگر تلاش کند بدون ضرر زدن به دیگران خودش را به آنها برساند «منافسه» است. همچنین احساس غمی نومیدانه که هنگام از دست دادن امتیازی یا موقع کسب نعمتی توسط دیگران برای انسان عارض می شود، «حسرت» نامیده می شود که از نشانه های حسد است.