وقتی وزیر نفت روز سه شنبه خبر گم شدن دکل نفتی وارداتی از ترکیه را تایید کرد، بی اختیار به یاد ماجرایی از نوجوانی خودم در بیش از 60 سال پیش افتادم؛ 8، 9ساله بودم و جمع عیدی هایی که از قوم و خویش ها گرفته بودم، به 70،60 تومان می رسید؛ اسکناس های «آهاردار» یک تومانی سرمه ای که آنها را بارها شمرده و در جیب کت نوی عید خودم گذاشته بودم. روزی برادر بزرگم که عمرش دراز باد، با لبخندی سراغم آمد و شروع کرد به تعریف از شتر. راستش چند سال پیش آخرین کاروان شترهایی را که بارهای سبک و پرحجم مانند کاه و پشم در توری های درشت باف حمل می کردند، در خیابان دیده بودم که برایم بسیار جالب بود. وقتی خوب به هیجان آمدم،