آمریکایی ها از همان ابتدای پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به دنبال یافتن جای پا برای نفوذ در کشورمان بوده اند. در دوره ای که آنها در ایران سفارتخانه داشتند، این سفارتخانه تبدیل به جاسوسخانه شده بود که اسناد این جاسوسی ها در حال حاضر موجود است. پس از تسخیر لانه جاسوسی، آنها به تلاش خود ادامه دادند و از راه های مختلف به توطئه چینی علیه کشورمان مبادرت کردند و به دنبال راهی برای نفوذ در کشورمان می گشتند؛ نمونه این تلاش ها را می شد در جریان فتنه 88 بخوبی دید.

حالابا جمع بندی مذاکرات بین ایران و 1+5 آمریکا بار دیگر تلاش های خود را تشدید کرده است تا بتواند در ایران حضور داشته باشد. با توجه به سابقه جاسوسی و شنود آمریکا از مقامات کشورهای مختلف که در سال های اخیر جزئیات آن منتشر شده و نیز با نظر به دشمنی تاریخی واشنگتن با انقلاب اسلامی، روشن است که جنس این حضور، جاسوسی است و باید مراقب باشیم که به بهانه این توافق، زمینه نفوذ ایالات متحده در کشورمان فراهم نشود.

به عنوان مثالی ساده از تلاش ها برای حضور آمریکایی ها در کشورمان، می شود به طرح موضوع بازگشایی شعبه های مک دونالد در ایران اشاره کرد که موضوعی بی اهمیت برای ایران بوده و پیداست دردی را از کشورمان دوا نمی کند. بنابراین چه در حوزه مسائل فرهنگی، چه هنری و حتی علمی، آمریکا برای نفوذ در ایران تلاش خواهد کرد و هدف اصلی از تلاش برای چنین حضوری، تفرقه افکنی در داخل کشورمان است.

گرچه تاریخچه تفرقه افکنی در کشورهای مختلف از جمله ایران، به عملکرد انگلیسی ها بازمی گردد، اما آمریکا نیز سال هاست با جذب افراد ناآگاه یا آنها که عرق ملی نداشته و با انگیزه های سیاسی به دنبال سیاست های واشنگتن هستند، درصدد نفوذ در کشورمان بوده و تفرقه و چنددستگی در ایران را دنبال می کند.

بنابراین باید مراقب باشیم که جذب چنین افرادی چه به بهانه فرستادن خبرنگار چنان که پیش از این شاهد بودیم و چه با راه های دیگر، موجب تفرقه در ایران و از بین رفتن انسجام ملی در کشورمان نشده و راه برای عملیاتی شدن برنامه های آمریکایی ها در ایران هموار نشود.