برای شناخت شعر حافظ باید دست کم سه ویژگی خیلی مهم را در نظر بگیریم. اول، معماری شگفت انگیز واژگانی و تراکم معانی گوناگون در کمترین واژه هاست؛ مقرنس کاری و میناکاری های کلامی و زبانی که شبیه سحر است. در واقع حضور پررنگ ایهام و چندپهلو بودن کلام، یکی از مهم ترین ویژگی های شعر حافظ و مولفه مهمی در جذب مردم به اوست. دوم، ارتباط حافظ با کلام وحی است و خودش هم می گوید «هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم».

این ارتباط باعث می شود بخش بزرگی از جامعه ما را که جامعه دینی است به سمت شعر او بکشاند و پیوند عاطفی و محتوایی برقرار کنند و همین لقب لسان الغیب و ترجمان اسرار بودن از این ماجرا سرچشمه می گیرد. سومین وجه هم مسائل اجتماعی و بیان دردهای فراگیر مردم است که به جد در دیوان حافظ وجود دارد و این موارد توانایی جذب هر مخاطبی را به سمت خود دارد.