خیلی ها می گویند از سال 1927 و ساخته شدن فیلم «خواننده جاز» و ناطق شدن سینما، این هنر بخشی از هنری بودن خود را از دست داده است. سینمای ناطق خیلی هم سریع برای خودش در سینما جا باز کرد و بعد از مدتی اصلادیگر نمی شد به فیلم هایی فکر کرد که صامت باشند. بزرگانی مثل جوزف ال. منکیه ویچ، بیلی وایلدر، کوئنتین تارانتینو و چارلی کافمن اصلامعروف شدند چون در فیلم نامه هایشان دیالوگ های جذاب و ماندگاری داشتند و بازی با کلمات آنها یکی از تفریح های سینماروها شده است. بااین حال، هرازچندگاهی فیلمی پیدا می شود که دیالوگ را به طورکلی یا تا حد زیادی کنار می گذارد و سعی می کند روایتش را با تصویر تعریف کند. جدیدترین