گردشگری مذهبی تفاوت عمده ای با دیگر انواع گردشگری دارد؛ چون معمولاگردشگران مذهبی خیلی متوقع نبوده و به دنبال امکاناتی که در دیگر بخش های گردشگری ارائه می شود، نیستند. در واقع گردشگران مذهبی به دنبال عشق و علاقه و اعتقاد خود هستند، بنابراین طبیعی است آنها زیاد در قید و بند تسهیلات سطح بالانباشند، اما این موضوع نباید سبب شود متولیان ایجاد تسهیلات از نیازهای آنها غافل شوند.

برای رفع مشکلات این گردشگران باید هماهنگی لازم بین سازمان های متولی و مسئول در مبدا و مقصد به شکل کامل صورت گیرد؛ یعنی عراق و ایران باید هماهنگی لازم درباره روادید، اسکان و خورد و خوراک مشتاقان پیاده روی مراسم اربعین را به عمل آورده و در این خصوص برنامه مدونی تهیه کنند. علاوه بر این، آنها باید به خوبی با یکدیگر در ارتباط باشند تا این مراسم به بهترین شکل برگزار شود.

سازمان های متولی در این حوزه باید با یکدیگر به تفاهم برسند و برای این مراسم استراتژی مدونی داشته باشند، درست مانند مراسم حج که جزئیات آن از قبل مشخص است؛ زیرا هر سال این مراسم برگزار می شود و با آسیب شناسی می توان نقاط ضعف را برطرف کرده و برای تقویت نقاط مناسب کوشید؛ درواقع به این شکل می توان به ثبات لازم برای ارائه خدمات به گردشگران مذهبی دست پیدا کرد.

افزون بر این باید درخصوص امکاناتی که در کشور مقصد وجود دارد، به زائران اطلاعات درستی ارائه کرد و نباید فراموش کرد براساس تجربه مشخص است که هر سال چه تعداد گردشگر روانه این سفر می شوند؛ بنابراین برای ایجاد زیرساخت مناسب نیز باید اقدام کرد و در این راه از نیروی سرمایه گذاران داخلی و خارجی بهره برد.

تاکید می شود عشق به امام حسین و شهدای کربلابه فرهنگسازی نیاز ندارد، اما چون حجم زیادی از زائران روانه این سفر می شوند، بهتر است درباره اخلاق گردشگری مذهبی به مرور زمان به آنها مطالبی ارائه شود. برای این کار می توان برای زائران کلاس های آموزشی برگزار کرد، مانند کلاس هایی که برای حجاج در نظر گرفته می شود.