دنیل لیبسکند می گوید: شهرهایی که همگان را به تحسین وامی دارند تنوع پیچیده ای از رنگ ها، اشکال، افکار و ایده ها را در خود جای داده اند. به شهر تهران می نگرم با ساختمان های بزرگ و کوچک، آسمان خراش های گوناگون و خانه های یک شکل که همه در دود و آلودگی خفه شده اند. می اندیشم حتما چنین تنوعی از سرگیجه آن چیزی نیست که لیبسکند را به تحسین وادارد. شاید آنچه بر شهر ها رفته را نتوان بازگرداند، اما دست کم می توان به ذهن های معماران جوانی نگاه کرد که احتمالاقرار است برای آیندگان شهرهایی تحسین بر انگیز بسازند. گفت وگوی زیر با مهیار حدیقی یکی از معماران جوانی است که درحال حاضر در آمریکا مشغول تحصیل، تحقیق و تدریس است و گفت وگو با او حداقل برای من نشانی از امیدواری در خود داشت.