باورمان این است: اسطوره ها نمی میرند... مرگ به خودی خود از غم، قصه ها دارد و از فواصل بی مرز می گوید که نمی توان پایانی برایش متصور شد و تنها خاطراتی را برایت تداعی می کند که اشک پایانش می شود. در نشریات روز چهارشنبه بود که چهره آرام ولی رنگ پریده منصور پورحیدری نقش آفرینی می کرد، مرا یاد روزهای مربیگری اش انداخت با آن کت بلند، همان موقع هم آرامشش او را از سایر مربیان متفاوت می کرد. حالااو دیگر درد نمی کشد نه جسمش و نه روحش، دیگر زخم هایی که این فوتبال بی رحم، اما دوست داشتنی بر پیکرش وارد ساختند عذابش نمی دهند و مجبور به سکوتش نمی کنند. حالاهمه عزادار مردی شدند که با تمام جانش، درد فوتبال به