هنگامی که از روابط تاریخی ایران و روسیه صحبت می کنم، منظور تشکیل دولت در روسیه که از قرن دوم میلادی است و در ایران هم پس از حمله اعراب است. با توجه به آن روابط، به دنبال آن هستم که چگونه می توان از این تجارب، در روابط میان دو کشور استفاده کرد. در واقع، تلاش کرده ام یک روش تاریخی- تطبیقی برای بررسی روابط میان دو کشور داشته باشم. در این باره سه وضعیت را در قالب سه مدل تحلیلی مورد بررسی قرار می دهم. نخستین وضعیت، وجود تهدید در روابط میان دو کشور است. وضعیت دوم در روابط، اتحاد راهبردی است. سومین وضعیت هم همکاری های راهبردی است که این وضعیت، پایین تر از اتحاد راهبردی است.