خود ناشر باید کفش آهنی بپوشد تا کتابش را توزیع کند

هر آنکه می نویسد دوست دارد که دیگری نوشته اش را بخواند. اصلانویسنده برای این می نویسد که یکی پیدا شود اثر خلق شده اش را خوانده و نظر دهد. این یکی از انگیزه های اولیه انتشار است. او کلمات را کنار هم نمی گذارد که در نهایت برود در گنجه اش پنهان شود، او می نویسد که دنیای بیرونی او را بخواند. این میل بشر به انتشار نوشته هایش از دیرباز بوده است، حتی انسان های اولیه وقتی روی دیوار غارها شکل هایی را حکاکی می کردند، به این خاطر بوده که آنچه در ذهن شان شکل می گرفته را بیرون بریزند تا دیگرانی آنها را ببینند. شاید بتوان گفت که نخستین خود ناشران، همان