مهرداد محب علی از آن جنس هنرمندانی است که او را در گالری گردی ها یا برنامه های تجسمی شاید سالی یک بار هم نبینید. او نوعی انزوای خودخواسته دارد، انزوایی که درعین حال پویاست. محب علی همه وقتش را صرف نقاشی کشیدن می کند، آن هم عاشقانه از ساعت پنج ونیم صبح که چراغ های آتلیه اش را روشن می کند تا ساعت هفت بعدازظهر که در آتلیه اش را قفل می کند، نقاشی می کشد و در این فاصله با اینکه به سناریو نقاشی اش بارها و بارها فکر کرده اما ممکن است یک شخصیت را در فیگورهای مختلف بیش از 10 بار بکشد تا بالاخره راضی شود. محب علی با اینکه قریب به سه دهه است به صورت حرفه ای نقاشی می کند و نقاش تثبیت شده ای است اما این