پیاده راه های گردشگری، رابط اصلی و پیونددهنده فضاهای پویای شهری و گردشگران هستند و می توانند علاوه بر نقش اقتصادی و اجتماعی، عامل اساسی توسعه گردشگری شهری و حضور فعال گردشگران در فضاهای شهری، محسوب شوند. با وجود گذشت بیش از چند دهه از جنبش پیاده گستری در کشورهای پیشرفته جهان، هنوز طراحی مسیرهای پیاده راه با عنوان «پیاده سازی محورهای تاریخی» موضوعی نو در عرصه مطالعات نظری و برنامه ریزی شهری از منظر گردشگری در ایران است. معابر پیاده راه به عنوان بخش مستقلی از فضاهای شهری، چندان مورد توجه قرار نگرفته اند، بلکه همیشه به منزله تابعی از حرکت سواره روها به شمار رفته اند و در این برنامه ریزی ها، نقش