اگر با سوزان سونتاگ موافق باشیم که: «جمع آوری عکس ها یعنی جمع آوری جهان»، می توان گفت نمایشگاه «می دانم چرا شورشی آواز سر می دهد» نیوشا توکلیان که در گالری «آب انبار» تهران تا سوم تیر برقرار است و بیشتر مجموعه هایی که او در 20 سال گذشته عکاسی کرده را شامل می شود، جمع آوری جهان اوست؛ جهانی که توانسته به تعبیر کاوه گلستان سیلی ای باشد که بر صورت ما می خورد و امنیت مان را خدشه دار می کند. جهانی که در آن بی پناهی مردم جنگ دیده عراق، رنج زنان کوبانی، آوارگی پناهندگان سودانی و سومالیایی، واهمه دختران کنیایی، اضطراب زندگی جوانان ایرانی و بخشی از تاریخ معاصر ایران و دیگر نقاط دنیا به تماشا گذاشته شده