عباس کیارستمی را بدون شک باید یکی از مهم ترین هنرمندان ایران در دو، سه دهه گذشته دانست؛ کسی که توانست به سینمای ایران پس از انقلاب در دنیا تشخص و اعتبار ببخشد. مسیر هنری کیارستمی، هرگز خطی و ثابت نبود و همیشه پر از پیچ وخم هایی بود که صحبت درباره او را دشوار می کند. او از جایی به بعد تلاش کرد با تجربه هایی نو، مفهوم دیگری از سینما و تصویر را بازتولید کند؛ در نتیجه هرچه پیش آمد، سینمای او ضدسینما شد، داستان گویی او ضدداستان شد، بازیگران او ضدبازیگر (حتی گاهی بدون بازیگر). حتی کیارستمی خود ضدکیارستمی بود. به همین دلیل صحبت کردن درباره او و آثارش آسان نیست. حتی مرگ او هم ضدمرگ بود. حتی مرگ او هم