پرویز شفا نخستین کسی بود که گفتمان سینماپژوهی چپ را در سال های انقلاب آغاز کرد و از این حیث تقریبا یک تنه «تاریخی را آغاز کرد»، و آن هم کاملا در حاشیه، و این فیگور حاشیه ای را همواره حفظ کرد و بخشی از هویت سیاسی فکری اش بود. او حاشیه ای بود علیه متن تمام دم و دستگاه تئوری هراس سینمای ایران. کتاب ها و جزوه های شفا در باب سینمای سوم، سینمای چریکی، فیلمسازی جمعی، و تلاش نظری اش در راستای پیوند مارکسیسم و سینما از طریق قسمی ترجمه-تفکر سینمایی باعث شد تا سنتی زیرزمینی، گسسته و پنهان در قالب کتاب های رنگ و رو رفته اش تا سال ها و نسل ها در گوشه و کنار کتاب فروشی های دست دوم خیابان انقلاب تهران پا بگیرد