با نگاهی به تاریخ تحولات اجتماعی – سیاسی ایران معاصر می بینیم، بخش مهمی از مبارزات مردم ایران با ادبیات و هنر گره خورده است. در سال های حکومت پهلوی شاعران در سروده هایشان مطالبات طبقه متوسط را پیگیری می کنند و بتدریج با رادیکال تر شدن اعتراض ها، شعر ها و سروده های شاعران با مطالبات همه اقشار اعم از کارگران و کشاورز ها، صنعتگران و... گروه های مختلف چپ، اسلامی و ملی گرا پیوند پیدا می کند. در شعر های پیش از انقلاب، با اتمسفری مواجه می شویم که برای ورود سروده های شاعران با ساحت ادبیات، باید آثار شان از پیچ شعر های سیاسی-مبارزاتی عبور کنند تا مورد توجه مخاطب ها قرار گیرد. به همین دلیل شاعرانی مانند