این روزها در کنار همه نگرانی ها و دغدغه های اقتصادی و اجتماعی کلان حاکم بر کشور، برای دغدغه مندان حوزه مدیریت شهری؛ نه چالش های سنتی این حوزه بلکه دغدغه تسری شکاف دولت- ملت به سطح مدیریت محلی مطرح است. شکافی که شهروندان را به دور از شهرداری و شورا قرار می دهد. با وجود شکل گیری برخی جنبش های اجتماعی شهری محدود که عمدتا از نوع اعتراضی و انتقادی است دغدغه های شهروندان فرصت تجلی و تبلور در بستر اجتماع شهری را نمی یابند و اساسا به دلیل نگاه امنیتی حاکم بر تحرک فعالان شهری پویایی لازم در این عرصه حاکم نیست. چنین فضایی بی شک سبب تنزل حس تعلق شهروندان و عملا کاهش حضور و مشارکت آنها در بستر سیاست شهری خواهد بود.