اسهال مسافرتی، نوعی عفونت گوارشی است که در حین نقل مکان جغرافیایی بروز می کند و علائم آن شامل درد شکمی، اسهال، تهوع، استفراغ و تب است.

غذاهای نگهداری شده در خارج از یخچال نظیر سس های خانگی، تخم مرغ، برنج و... در بروز اسهال مسافرتی نقش زیادی دارند. به علت احتمال آلودگی میکروبی تکه های یخ فله ای عرضه شده در خیابان، استفاده از آنها برای خنک کردن محتوای آب و سایر نوشیدنی ها خطرناک است. آب های ناسالم و تهیه شده از منابع مشکوک هرگز نباید نوشیده شوند. پرهیز از مصرف شیر و لبنیات غیر پاستوریزه بسیار مهم است. وعده های غذایی باید قبل از مصرف بخوبی حرارت داده و پخته شوند تا خطر آلودگی میکروبی رفع شود.بهداشت اماکن عرضه و فروش مواد غذایی بسیار حائز اهمیت است.

دوره کمون اسهال مسافرتی بسیار کوتاه و حدود چهار ساعت است و مهم ترین ویژگی آن اسهال ناگهانی و بدون سابقه قبلی دل درد است. فرد مبتلا پس از گذشت حداکثر چهار روز بهبود می یابد و علائم در نیمی از افراد خفیف است. به طور کلی اختلال در برنامه سفر یا کاهش لذت از مسافرت از عوارض جانبی اسهال مسافرتی است. کودکان بیشتر در معرض ابتلا به اسهال مسافرتی هستند؛ زیرا آگاهی لازم را نسبت به ضرورت شست وشوی دست قبل از خوردن غذا ندارند.

مصرف آنتی بیوتیک هایی نظیر آزیترومایسین و... ممکن است به پیشگیری از اسهال مسافرتی کمک کند، اما این کار به دو دلیل چندان توصیه نمی شود. مصرف آنتی بیوتیک ها ممکن است موجب احساس اطمینان کاذب در فرد و سهل انگاری در رعایت مسائل بهداشتی شود. عارضه دیگر، خطر عوارض جانبی و بروز مقاومت آنتی بیوتیکی در افراد است. مصرف لبنیات پروبیوتیک و نوشیدنی لبنی کفیر حین مسافرت به پیشگیری از اسهال مسافرتی کمک می کند. مصرف سوپ و نوشیدنی های شیرین نظیر چای شیرین و آبمیوه موجب تسریع بهبود فرد مبتلا می شود. اما مصرف نوشابه های کافئین دار سبب تحریک روده و تشدید اسهال می شود.

آلودگی و وضعیت نامناسب سرویس های بهداشتی و عدم دسترسی به آب و صابون نقش مهمی در بروز اسهال مسافرتی دارد. در صورت عدم دسترسی به آب و صابون در حین مسافرت، استفاده از ژل های ضدعفونی کننده بی نیاز به آب توصیه می شود. غذا خوردن حین رانندگی و داخل اتومبیل یکی دیگر از اقدامات غیر بهداشتی است که احتمال ابتلا به اسهال مسافرتی را بالا می برد.