سرمان را پایین می اندازیم و عبور می کنیم، آداب دنیای امروز یادمان داده به آنچه اذیتمان می کند، نگاه نکنیم، مبادا که حالمان بد شود و روزمان خراب. به دور و برمان نگاه نمی کنیم، چون یاد گرفته ایم هر کسی مسئول زندگی خودش است، یادمان داده اند اگر وضعیت جسمی به هم ریخت یا یک جایی از زندگی لنگ شد، مقصر خود فرد است و خودش باید دوباره برخیزد و شروع کند به ساختن همه چیز. دنیای امروز یادمان داده که صورت های زیبا را نگاه کنیم نه سیرت ها را. دنیای امروز یادمان داده عجله داشته باشیم، وقت کم است و فقط آنقدر زمان داریم که قضاوتی شتابزده انجام دهیم و عبور کنیم؛ به جای دیدن فقط نگاه کنیم و اگر دلمان از این نگاه آشوب شد، روی برگردانیم و حتی سوال هم نکنیم که این چهره آزرده که تحمل دیدنش را نداریم چرا چنین شده؛ شاید به کمی همدلی نیاز داشته باشد و کمی مهر.