یکی از مهم ترین چالش های پیش روی بقای یوز ایرانی خشکسالی است، این عامل کاهش طعمه های این گونه را در سال های اخیر به دنبال داشته است. طعمه ها برای یافتن غذا از مناطق خارج می شوند و همین امر یوزها را به خروج از مناطق چهارگانه تشویق می کند. تلفات جاده ای نتیجه خشکسالی در این مناطق است که حیات وحش را در تلاش برای یافتن غذا به کریدورها و مناطق آزاد و درنهایت باعث تلف شدن طعمه و یوز در جاده ها می شود.

با این حال در شرایط خشکسالی که در سال جاری تاکنون 14 مورد مشاهده یوز در پارک ملی توران داشتیم که آمار قابل قبولی است، اما برای بهتر شدن وضع یوز ما نیازمند امکانات و نیروهای بیشتر هستیم. در پارک ملی توران با وسعت بالای تنها 23 نفر نیروی انسانی خدمت می کنند و در هر شیفت دو نفر مامور هستند.

در پناهگاه حیات وحش خوش ییلاق که روزگاری یکی از اصلی ترین زیستگاه های یوز بود نیز یکی، دو پاسگاه به واسطه نداشتن نیرو خالی است و متاسفانه استخدامی جدید در این حوزه هم نداریم. اگر نیروی انسانی به اندازه کافی وجود داشته باشد کنترل بهتری روی مناطق داریم و اگر این نیروها وجود نداشته باشند تنها توان حفاظت از بخش کوچکی از مناطق خود را داریم.