وضع کنونی یوز تنها به یک عامل و تهدید محدود نمی شود، اما در اولویت گذاری میان چالش های پیش روی این گونه می توان به تصادفات جاده ای اشاره کرد. در توران و کالمند افراد زیادی از جمعیت انگشت شمار یوز در این تصادف از بین رفتند که نقش حیاتی در بقای این گونه داشتند و ضربه جدی به این گونه زدند. حضور دام و رقبای غذایی برای یوز ایرانی از دیگر تهدیدهای این گونه به شمار می روند. در پارک ملی توران و پناهگاه حیات وحش میاندشت این عامل بیشترین تاثیر را داشته ضمن اینکه سگ های گله نیز به تبع آن تهدیدی علیه یوزها بوده اند. در کنار این عوامل می توان به چالش های دیگری اشاره کرد که شاید ما توجه کمتری به آنها را نشان داده ایم. نمونه آن پیدا شدن یک توله یوز به شکل اتفاقی بود. شاید کسی تا قبل از آن باور نمی کرد که قاچاق این گونه وجود داشته باشد اما این عامل هم تهدیدی برای آن محسوب می شود. برای رفع این چالش ها نیز راهکارهای شناخته شده ای وجود دارد. ما از برجسته ترین کارشناسان خارجی در این زمینه کمک گرفته ایم. این کارشناسان از همان 20 سال پیش به خروج و کاهش دام در توران اشاره می کردند ولی تا همین چند ماه پیش که کمپین «یوز تا ابد» راه بیفتد و چند پروانه خریداری شود، کاری در این زمینه انجام نشده بود. ملاحظه می کنیم از حرف تا عمل این راهکار 20 سال آن هم برای گونه ای مانند یوز طول کشیده است که نشان می دهد چندان خوب عمل نکرده ایم و ممکن است این اقدام دیرهنگام انجام شده باشد. همچنین در خصوص تکثیر در اسارت باید به جد کار کنیم تا جمعیت در اسارت داشته باشیم، شاید آیندگان قدر این گونه را بیشتر بدانند و بتوانند آن را حفظ کنند.